Ludzie, zwyczaje

Kolorowe chusty, cygańskie, powłóczyste spódnice, kwiatowe motywy i wielka, najlepiej złota biżuteria – tak dzisiaj prezentują się panie śledzące najnowsze trendy i wiedzące, że cyganeria wciąż jest na topie. A trendseterzy promujący styl boho zbierają laury i pluskają się błogo w blasku sławy. Zupełnie niezasłużenie, bo współczesna bohema nie jest modnym odkryciem, a jedynie powtórką z historii. Zjawiskową, uwodzącą, ale mocno zainspirowaną tym, co już dawno za nami.

W Kazimierzu Dolnym znajduje się jedyne w kraju Muzeum Sztuki Złotniczej. Jedną z ciekawszych ekspozycji stałych jest kolekcja złotnictwa dawnego licząca niemal 700 eksponatów. Dzięki działalności Muzeum możemy poznać ponad 1000-letnie dzieje polskiego i europejskiego złotnictwa. Ale nie wszystko uda nam się tu zobaczyć…

Konkwistadorzy, piraci i zachłanni władcy Starego Świata – to im przede wszystkim zawdzięczamy opowieści o wciąż jeszcze nieodnalezionych nieprzebranych bogactwach spoczywających na dnach mórz i oceanów. I wygląda na to, że jeśli choć drobna część opiewanych w legendach skarbów faktycznie istnieje, to zdecydowanie jest o co walczyć.

Wyidealizowanie piękne, niezwykle zmysłowe i otoczone wiankiem kwiatów uchwyconych z wyjątkową dbałością o detale – reprodukcje obrazów przedstawiających nakreślone ręką Alfonsa Muchy kobiety coraz częściej ozdabiają ściany naszych salonów czy sypialni. A na naszych szyjach czy w połach żakietów pojawiają się inspirowane kwiatową ornamentyką czy przyjmujące postać zgrabnej ważki naszyjniki i broszki. Bo secesja jest znowu w modzie, a styl Art Nouveau podbija nie tylko wnętrzarskie katalogi, ale i salony jubilerskie.

Kiedy na początku 2013 roku Domenico Dolce i Stefano Gabbana zaprezentowali swoją kolekcję na zbliżający się sezon jesień/zima – świat mody oszalał. Zaproponowane przez włoskich projektantów suknie – mimo że o prostym, dość przewidywalnym kroju – zachwyciły magią wzorów, które prawie żywcem skopiowano ze starodawnych mozaik i pięknych, zdobnych ikon. Całości dopełniły wiszące, wysadzane kamieniami szlachetnymi kolczyki i iście królewskie korony. Było pysznie, złoto, bardzo bogato. Po prostu – bizantyjsko!

Złoto fascynowało swoim niezwykłym blaskiem od zawsze. Najpierw wykorzystywano je do wyrobu biżuteryjnych dodatków, a później – kiedy okazało się, że jest jednym z najrzadziej występujących w przyrodzie pierwiastków – zaczęto otaczać je nadobną czcią. W ten sposób złoto stało się królewskim kruszcem, obiektem pożądania i… lekiem na całe zło!

Kilka tygodni przed Bożym Narodzeniem to chyba najbardziej gorączkowy okres w roku. Z jednej strony staramy się jak najlepiej wypełnić wszystkie, codzienne obowiązki, a z drugiej – znaleźć w napiętym harmonogramie choćby chwilę na ekstra zakupy, dodatkowe sprzątanie i przygotowywanie wyjątkowych dekoracji. I niezależnie od tego, jak bardzo byśmy się nie starali i jak doskonale nie zarządzalibyśmy swoim czasem – zawsze znajdzie się coś, co wybije nas z tej świątecznej marszruty, bezwzględnie uzmysłowi, że do osiągnięcia perfekcji jeszcze wiele nam brakuje i sprawi, że perspektywa zbliżających się świąt stanie nam w gardle ością.

Mimo że tworzono je od dawna, dopiero na początku XX wieku przestano ikony utożsamiać jedynie z „czarnymi deskami”, a z całym kalejdoskopem kolorów, feerią motywów i niepoliczalną liczbą zaklętych w nich treści filozoficznych i teologicznych. To właśnie około stu lat temu zaczęto, na skalę masową, odrestaurowywać stare malunki. Zaczęto też interesować się nimi nie tylko w kontekście religijnym.

Platynowa ikona kina, wielbicielka błyskotek Marilyn Monroe twierdziła, że to diamenty są najlepszymi przyjaciółmi każdej dziewczyny. Promująca bardziej oszczędną estetykę legenda kobiecej mody Coco Chanel preferowała z kolei ascetyczne, dyskretne perły. Jednak największą miłośniczką biżuteryjnych wyrobów wśród plejady wielkich gwiazd była piękna Elizabeth Taylor.

We współczesnej Europie funkcjonuje aż 12 monarchii, ale przeciętny mieszkaniec kontynentu i tak zna tylko jedną: brytyjską. A jeśli nawet nie monarchię, to przynajmniej najbardziej charakterystyczną królową świata – Elżbietę II.